Schuiven met capaciteit, niet met mensen!
“In de komende vijf jaar zullen naar verwachting in totaal zo’n achthonderd van de tweeduizend verpleeg- en verzorgingstehuizen verdwijnen.” Uit een bericht op www.nos.nl, voorjaar 2014.
En het is niet de eerste keer dat dit bericht de headlines haalt. Ruim een jaar geleden is deze boodschap ook al prominent in het nieuws geweest. Maar nu wordt ook de link gelegd met de verplichte verhuizing van de huidige bewoners. Beide kwesties zijn een gevolg van het scheiden van wonen en zorg voor de ZZP’s 1, 2 en nu ook 3. Wat betekent dat voor de zorginstelling met één of meer intramurale locaties? Wat betekent dat voor het mooie “verzorgingshuis” met ruime appartementen en moderne installaties waar uitstekende zorg wordt geleverd?
Dat ZZP’s 1, 2 en 3 niet meer worden geïndiceerd, is op zich geen probleem. Maar dat tegelijkertijd het zorgbudget wordt gemaximeerd zodat verzwaring voor de gehele capaciteit niet mogelijk is, is wél een probleem. Het gevolg is leegstand en dus een financieel probleem.
De uitdaging: een slimme combinatie van verzwaring, scheiden wonen en zorg en schuiven met capaciteit
Wat te doen? Is stoppen met de exploitatie en de locatie afstoten een reële optie? Nee, want dat leidt al snel tot kapitaalvernietiging. Scheiden van wonen en zorg? Ja, maar hoe pak je dat aan? En pakt dat financieel wel goed uit? Want de locatie is nog gebouwd met een vergunning van het CBZ, en zal dus een relatief hoge boekwaarde hebben. Dat is met intramurale bewoners geen probleem. Maar wanneer deze woningen als sociale huurwoning worden verhuurd, zal een aanzienlijk tekort ontstaan.
De uitdaging is om een slimme combinatie te vinden van verzwaring, scheiden wonen en zorg en schuiven met capaciteit – en niet met mensen! Dan moeten oude en afgeschreven locaties nog steeds sluiten, maar tegelijk kunnen de goede woongebouwen gewoon verder: het multimurale of transmurale wonen.
Bob van Keulen